Kredyty frankowe a ustawa antyspreadowa
Ustawa ANTYSPREADOWA
W dniu 26 sierpnia 2011r. weszła w życie ustawa z dnia 29 lipca 2011r. zwana ustawą antyspreadową. Znajduje ona zastosowanie do kredytów walutowych zaciągniętych na cele mieszkaniowe, konsumpcyjne i gospodarcze, w tym na finansowanie budownictwa mieszkaniowego. Ustawa ta wprowadza:
- Obowiązek umożliwienia kredytobiorcom spłaty w/w kredytów w walucie, w której kredyt został zaciągnięty.
- Obowiązek uregulowania w umowie kredytu szczegółowych zasad określania sposobów i terminów kursu wymiany waluty, na podstawie którego wyliczana jest kwota kredytu, transze kredytu, raty kapitałowo-odsetkowe, a także zasady przeliczania na walutę wypłaty i spłaty kredytu.
Zmiana Prawa bankowego na podstawie ustawy antyspreadowej:
- Wprowadziła do art. 69 ust. 2 pkt 4a), który mówi, że umowa kredytu powinna zawierać
„w przypadku umowy o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska, szczegółowe zasady określania sposobów i terminów ustalania kursu wymiany walut, na podstawie którego w szczególności wyliczana jest kwota kredytu, jego transz i rat kapitałowo-odsetkowych oraz zasad przeliczania na walutę wy- płaty albo spłaty kredytu,”
- Wprowadziła do art. 69 dodany ust. 3 w brzmieniu:
„W przypadku umowy o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska, kredytobiorca może dokonywać spłaty rat kapitałowo-odsetkowych oraz dokonać przedterminowej spłaty pełnej lub częściowej kwoty kredytu bezpośrednio w tej walucie. W tym przypadku w umowie o kredyt określa się także zasady otwarcia i prowadzenia rachunku służącego do gromadzenia środków przeznaczonych na spłatę kredytu oraz zasady dokonywania spłaty za pośrednictwem tego rachunku.”
Kredyty frankowe a ustawa antyspreadowa. Czy ustawa antyspreadowa usankcjonowała abuzywność niedozwolonych klauzul waloryzacyjnych bądź indeksacyjnych?
Ustawa antyspreadowa wprowadziła możliwość spłaty kredytów indeksowanych i denominowanych bezpośrednio w walucie obcej. Banki zawierały masowo aneksy do umów, w których umożliwiały klientom spłatę kredytu w walucie. W sprawach sądowych banki podnosiły, że skoro klient zawarł w/w aneks to brak jest podstaw do kwestionowania niedozwolonej klauzuli umownej. Sędziowie niestety często podzielali stanowiska banków, orzekając w takich sytuacjach brak podstawy do oceny niedozwolonego postanowienia umownego. Uzasadniali to tym, że skoro klient ma możliwość spłaty kredytu w walucie, to nie ma problemu ze spreadem.
Nic bardziej mylnego. Zawarcie aneksu na podstawie ustawy antyspreadowej nie uchyla abuzywnego charakteru niedozwolonych klauzul indeksacyjnych czy waloryzacyjnych. Sądy pomijały w ogóle etap, który był przed aneksem.
Zgodnie z ostatnim wyrokiem TSUE skutki stwierdzenia nieważności umowy lub klauzul umownych należy oceniać na dzień zaistnienia sporu. Jednak nie ulega wątpliwości, że nieuczciwy charakter postanowień umowy ustala się zawsze na dzień jej zawarcia.
Zatem Sąd powinien oceniać abazywność postanowień umowy na dzień jej zawarcia, a nie późniejszego aneksowania, czy rozstrzygania sporu.
Jeżeli chcą Państwo skorzystać z pomocy prawnej, zapraszamy do kontaktu:
Email: kancelaria@brodniccy.pl
Telefon: (056) 622 24 77
Telefon kom.: 692 491 016
lub poprzez formularz kontaktu Kontakt z Kancelarią
